De arkvaarders – Anne Provoost

Samenvatting:
Re Janna trekt met haar ouders weg van de moerassen in Kanaän. Noodgedwongen, omdat het water blijft stijgen. Het gezin reist landinwaarts. Ze hebben gehoord dat er in de woestijn wordt gebouwd aan een reusachting vaartuig en dat de bouwheer werkvolk zoekt. Midden in de woestijn ligt inderdaad een werf. Arkbouwers werken met man en macht omdat ze een ramp verwachten: al het land zal worden overspoeld met water. Op de ark is alleen plaats voor de bouwheer en zijn gezin. Cham de jongste zoon van de bouwheer zegt Re Jana een plaatsje toe. Maar dan komt Neelata aan op de werf. Het meisje dat is voorbestemd om Chams vrouw te worden. (Bron: achterflaptekst van het boek)

Leeftijd: 12+
Uitgeverij: Querido
Jaar van uitgave: 2007

Recensie:
“We zijn uit ons land vertrokken omdat de moerassen waarop we visten volliepen. De vloedlijn kwam steeds dichterbij de helling waarop we onze vangst droogden, en jarenlang deden we ons best om mee op te schuiven. Maar uiteindelijk kon het niet meer. De wateren bedreigden onze huizen, kinderen verdronken, oogsten en vangsten rotten. We besloten weg te gaan, een heel eind naar het oosten, naar de plek waarvan beweerd werd dat daar botenbouwers leefden die het grootste vaartuig aller tijden in elkaar zetten en werkvolk zochten.”

In het verhaal over Noach en zijn ark, zoals dat in de Bijbel in het boek Genesis verteld wordt, zit veel ruimte. Het wordt erg beknopt verteld, er wordt niet veel meer verteld dan dat God Noach waarschuwde voor de vloed die Hij zou laten komen, dat Hij tegen hem zei om een ark te bouwen en dat alleen Noach, zijn vrouw en zijn zonen en hun vrouwen aan boord mochten. Maar hoe ging dat, dat bouwen van die ark door een woestijnvolk? En hoe kregen Noach en zijn zonen het voor elkaar om alleen aan boord te gaan toen het water eenmaal begon te stijgen en de mensen aan boord wilden? Hoe kregen ze het over hun hart om iedereen te laten verdrinken. Hoe hielden ze zichzelf in leven, ruim een jaar lang op die ark?

Bijna alles in dit boek lijkt bijzonder actueel zonder dat je ook maar een moment de indruk krijgt dat het de bedoeling is. Het boek gaat over de dingen waar het altijd om gaat en het snijdt moeilijke kwesties aan. Het berouw van mensen, de rechtvaardigheid van God, suffe gehoorzaamheid tegenover doortastend optreden en wat is de juiste manier van leven? Mogen sommige mensen geofferd worden ten behoeve van anderen? Hoe worden de goden gekalmeerd en welke goden moet je kiezen en gehoorzamen? Wat is goed en wat is fout? Alle wensen en verlangens en onoplosbaarheden van de mens, al zijn ‘onlogische’ religieuze ‘verzinsels’ en zijn grote troostrijke waarheden komen erin aan de orde, allemaal volkomen vanzelfsprekend.

De arkvaarders is een ongewoon rijk boek. Het snijdt zoveel aan, het is zo elegant geschreven, en het is zo adembenemend verteld dat het niet bijna onmogelijk is dat het niets met je doet.

Tamar